Ziek, afhankelijk en uitgebuit, maar nu sterker dan ooit!

Zijn christelijke geloof zegt hem dat het beste van zijn leven nog voor hem ligt. De 39-jarige Chelton heeft eerder slechte kaarten toebedeeld gekregen in het leven. De in Suriname opgeleide verpleegkundige raakt door ziekte afhankelijk van een vrouw die hem uitbuit. Hij belandt na haar arrestatie bij Neos Verpleegzorg, waar dak- en thuisloze mensen verblijven met somatische- en psychiatrische/verslavingsproblematiek. Na 8 maanden stapt hij over naar een appartement met woonbegeleiding. Zijn plannen? Toegepaste Psychologie studeren om anderen te kunnen helpen.

Zijn vader krijgt tranen in zijn ogen als Chelton hem op 23-jarige leeftijd belt dat hij heeft gekozen voor een studie verpleegkunde in het Academisch Ziekenhuis in Suriname. Als 5-jarige had Chelton onderweg naar de naastgelegen tandarts al huilend van de kiespijn tegen zijn papa gezegd dat hij daar wilde werken om mensen van pijn te verlossen. Die spontane ingeving die samen met de kiespijn al lang uit zijn hoofd zijn verdwenen, wordt zomaar werkelijkheid! Chelton: “Eigenlijk wilde ik me doorontwikkelen tot arts, maar gaandeweg mijn opleiding kreeg ik meer belangstelling voor de psychologische aspecten van de zorg.

Studiegenoten zeiden me dat ik mensen van gedachten kan doen veranderen. Ik kan hen bijvoorbeeld helpen om minder negatief te denken en zichzelf zo een boost te geven. Ik hoor iets dergelijks ook terug van Neos. Begeleiders geven aan dat ze altijd constructieve gesprekken met mij hebben. Ik ben wel van het optimisme, mijn geloof geeft me veel kracht.’’

Cheltons kracht wordt stevig op de proef gesteld
De laatste jaren is die kracht stevig op de proef gesteld. Na zijn werk in de algemene gezondheidszorg en de bedrijfsgezondheidszorg maakt Chelton vanwege de liefde de oversteek naar België. Daar treedt hij in 2017 in het huwelijk met Liliane. Door problemen rond zijn verblijf en erkenning van zijn diploma raakt Chelton echter in de stress en dat heeft zijn weerslag op zijn gezondheid. Hij raakt uit balans, waardoor zijn erfelijke diabetes stevig opspeelt. Zijn gezichtsvermogen gaat sterk achteruit en zijn nieren geven het op, hij moet aan de dialyse. Terwijl hij meer dood dan levend van ziekenhuis naar ziekenhuis wordt verscheept, sterft zijn nog prille bruid aan kanker. Zijn familie in Belgie en Nederland houden letterlijk en figuurlijk afstand.

Hoe houd je dat vol als je je portie ellende met volle lepels tegelijk over je heen krijgt gestrooid? “Mijn geloof en mijn standvastigheid zijn m’n houvast geweest. Ik heb veel gehuild, maar ook dagelijks gebeden. Met geestelijken heb ik gesproken over Job die ondanks alle tegenslagen trouw blijft aan God. ‘Dit is ook jouw weg, zei een van hen. ‘Ik zie jou in de toekomst je verhaal vertellen aan anderen’. En zie, wat ik nu doe!”

Voor het volledige verhaal moet er echter eerst nog een volle lepel ellende bij. Slechtziend en verzwakt door zijn ziekte wordt Chelton door een vrouwelijke kennis, Daniëlle, naar haar woning in Eindhoven gehaald. Ze tekenen een samenlevingscontract. Haar ogenschijnlijke barmhartigheid slaat na een jaar echter om in uitbuiting en bedreiging als ze merkt dat er financieel bij Chelton niet meer te halen valt dan de opbrengst van het budget wat hij ontvangt voor zorg vanwege zijn ziekte. Chelton blijkt veel later één persoon in een lange rij van mensen die Daniëlle oplicht, maar hij is wel degene die de deur opendoet als de politie met een stel grommende honden de woning binnenvalt. Hij schrikt zich wezenloos. Na Daniëlles arrestatie ontstaat een andere situatie: gezien zijn medische afhankelijkheid kan hij niet in zijn eentje achterblijven. En dan volgt een gesprek met de senior-verpleegkundige van Neos Verpleegzorg, Ady.

Wennen bij Verpleegzorg: een andere wereld
“Ady heeft me weer vertrouwen in de mensheid gegeven”, zegt Chelton. “Ik was door het optreden van Daniëlle heel erg gesloten geworden en vertrouwde niemand meer. Maar hoe Ady me behandelde, hoe ze me benaderde als mens en naast me stond, dat heeft me heel erg goed gedaan. Na dat intakegesprek kon ik bij Verpleegzorg terecht, waar ik de eerste twee maanden enorm moest wennen. Het was een totaal andere wereld voor me, zo’n groepsomgeving met mensen die soms vreemd gedrag vertonen en er soms ook geheel eigen hygiënische normen op nahouden. Omdat ik ‘anders’ was, was niet iedereen even vriendelijk naar me. Terwijl ik juist erg mijn best deed om iedereen te behandelen zoals ik zelf ook behandeld wil worden. Dat heb ik namelijk van thuis uit meegekregen. Die eerste periode zat ik ook het liefst op mijn kamer. Ady heeft me  geholpen door uit te leggen wie ik was en dat ik door toedoen van anderen in de problemen was gekomen. Geleidelijk aan ontstonden er meer contacten, vooral met een andere man van Surinaamse afkomst met wie ik veel ben opgetrokken. Ik ben op de locatie ook vrijwilligerwerswerk gaan doen als portier. In de laatste maanden heb ik samen met een gastvrouw zelfs een paar keer voor de groep gekookt. Pindasoep, witte nasi, de bordjes waren altijd helemaal leeg.”

Van Verpleegzorg naar een huurappartement
Terwijl Chelton bij Neos verblijft, komt Daniëlle vrij. “Voor mij onbegrijpelijk dat ze alweer zo snel buiten stond, terwijl ze bij Justitie en alle advocaatkantoren in Eindhoven weten dat ze zo’n 250 mensen heeft benadeeld. Ze heeft haar praktijken ook alweer voortgezet. Mij heeft ze ook opnieuw het leven zuur proberen te maken. Toen ze er namelijk achterkwam welke verklaring ik tegen haar had afgelegd, heeft ze er uit kwaadheid voor gezorgd dat mijn verblijfsvergunning en daarmee ook mijn uitkering werden stopgezet. Via een rechtszaak heb ik die op medische en humanitaire gronden toch weer kunnen krijgen. De begeleiders hebben me daarin heel erg gesteund, daar was ik erg blij mee.”

In februari 2022 zet Chelton een volgende stap: vanuit Verpleegzorg stroomt hij door naar een huurappartement waar hij begeleiding vanuit Neos krijgt van een wooncoach en financieel dienstverlener. “Ze helpen me vooral met allerhande regelzaken. Ik zie namelijk te slecht om mijn post zelf af te kunnen handelen. Van de gemeente krijg ik daarnaast huishoudelijke hulp, ook vanwege mijn beperkte zicht. Voor het overige kan ik me prima redden. Via transplantaties en een nieuwe bril hoop ik straks voor 30% te kunnen zien.”

Chelton hoopt intussen dat hij Daniëlle nooit meer tegenkomt. “Ik heb af en toe nog schrik als ik oversteek. Dan heb ik negatieve gedachten over wat ze zou kunnen doen.” Al zijn tegenslagen hebben Chelton echter niet tot een ander mens gemaakt, zegt hij. “Ook al zit ik in de shit, ik ben een doorzetter. Net zoals de visser in het gevecht met de zwaardvis in het boek The Old Man and The Sea. Ik geloof er ook in dat het beste van mijn leven voor me ligt. Misschien moet ik deze weg bewandelen om morgen van betekenis te kunnen zijn voor een ander. Daarom houd ik vol. In de nabije toekomst wil ik Toegepaste Psychologie gaan studeren. Dat wilde ik al toen ik naar Nederland kwam. En daarna in een organisatie zoals Neos gaan werken, om iets te kunnen doen voor andere mensen. Want dat ben ik ook: ongeacht mijn eigen situatie zal ik altijd proberen anderen te helpen. Daar heb ik m’n leven lang hard voor gewerkt. Ik ben niet naar Nederland gekomen met de intentie om hier in een uitkering te gaan zitten. Ik wil studeren en werken, ik wil me vrij voelen door m’n eigen geld te verdienen. Dat pad zie ik voor me. Wat dat betreft is Neos een belangrijke schakel in mijn leven. Het ging bergafwaarts totdat ik hier kwam.

Dat heb ik ook tegen de Eindhovense burgemeester gezegd toen hij op bezoek kwam bij Verpleegzorg. Ik heb hem gezegd: hier vóór u staat een product van Neos. Ik doe met hulp van deze organisatie weer mee in de samenleving en ik wil mijn bijdrage leveren. Dit soort organisaties zijn broodnodig, we kunnen als maatschappij niet zonder. En iedereen die het moeilijk heeft zou ik willen meegeven: ook al zit je in de ellende, blijf hopen en geloven in God omdat hij het finale antwoord heeft. En geloof je niet in een almachtige, geloof dan in de kracht hierboven”, steekt Chelton een open hand omhoog. “Houd vol, het beste moet nog komen.”

*Daniëlle is een gefingeerde naam vanwege veiligheidsredenen